Πυρόλυση Ελαστικών
Η μέθοδος πυρόλυσης εφαρμόζεται στην ανακύκλωση ελαστικών. Είναι μια τεχνική που θερμαίνει τα λάστιχα (ολόκληρα ή σε κομμάτια) σε έναν αντιδραστήρα σε κενό οξυγόνου. Στον αντιδραστήρα το λάστιχο μαλακώνει και στη συνέχεια τα πολυμερή του ελαστικού αποδομούνται σε μικρότερα μόρια.
Αυτά τα μικρότερα μόρια τελικά μετατρέπονται σε αέριο και βγαίνουν από τον αντιδραστήρα. Το αέριο αυτό μπορεί να καεί απευθείας για την παραγωγή ενέργειας ή να υγροποιηθεί σε ένα υγρό καύσιμο. Τα μη μεταλλικά τμήματα του ελαστικού ανακτώνται μετά το τέλος της διαδικασίας πυρόλυσης και πωλούνται για ανακύκλωση. Η διαδικασία πυρόλυσης ελαστικών είναι μια πολύ καθαρή διαδικασία και δεν έχει καθόλου εκπομπές ή κατάλοιπα.
Οι ιδιότητες του αερίου, υγρού ή στερεού παραγώγου της πυρόλυσης εξαρτώνται σε μεγάλο μέρος από τον τύπο του υλικού που χρησιμοποιείται και τη διαδικασία προεπεξεργασίας. Τα λάστιχα περιέχουν ατσάλι και πολυσετερικές ίνες. Αν αυτά τα λάστιχα τεμαχιστούν πριν τη φάση της πυρόλυσης το μεγαλύτερο μέρος των πολυεστερικών ινών και των ατσάλινων ζωνών αφαιρούνται
Τα τελικά προϊόντα τη διαδικασίας πυρόλυσης ελαστικών είναι:
• Έλαιο πυρόλυσης που μπορεί να διϋληθεί σε diesel, βενζίνη ή κηροζίνη
• Carbon black, η καθαρότερη μορφή άνθρακα. Έχει διάφορες χρήσεις ανάλογα με την ογκομετρία του.
• Ατσάλι από τις ζώνες ενίσχυσης των ελαστικών και τον ενισχυτικό δακτύλιο του χείλους των μεγαλύτερων ελαστικών
